Η εξάπλωση των σκουληκιών στον πληθυσμό είναι πολύ υψηλή. Πολλές ασθένειες εμφανίζονται στο φόντο της αποδυνάμωσης του σώματος από παράσιτα. Αναπτύσσεται μια θεωρία της σχέσης μεταξύ της ογκολογίας και της μόλυνσης από σκουλήκια. Επομένως, δεν πρέπει να ξεκινήσετε την κατάσταση, αλλά είναι καλύτερο να λάβετε προληπτικά μέτρα.
Οδοί μόλυνσης
Η ταχύτητα με την οποία εξαπλώνονται τα παράσιτα εξαρτάται από τις συνθήκες. Σε μέρη με υψηλές θερμοκρασίες και υψηλή υγρασία, οι έλμινθοι πολλαπλασιάζονται πιο γρήγορα. Αυτός ο δείκτης επηρεάζεται από τις συνήθειες και τα πρότυπα υγιεινής.
Υπάρχει η άποψη ότι τα μόνο παιδιά είναι άρρωστα με σκουλήκια. Ένας ενήλικας μπορεί να μολυνθεί από παράσιτα για μια ζωή χωρίς να το καταλάβει. Ορισμένες κατηγορίες ανθρώπων κινδυνεύουν - κυνηγοί, ψαράδες, ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων, κηπουροί.
Υπάρχουν πολλά ώριμα αυγά ελμινθών στο έδαφος (νερό), τα οποία προέρχονται από περιττώματα ζώων και ανθρώπων. Οποιαδήποτε επαφή με το έδαφος μπορεί να μολυνθεί με παράσιτα. Τα κατοικίδια, τα παιδιά στα παιχνίδια τους, οι ενήλικες με παπούτσια, οι μύγες στα πόδια και τα φτερά τους φέρνουν σωματίδια γης στο σπίτι. Τα τρόφιμα που έχουν έρθει σε επαφή με το έδαφος μπορεί επίσης να περιέχουν υπολείμματα εδάφους.
Σε ένα μολυσμένο άτομο, τα αυγά των σκουληκιών βρίσκονται σε χέρια, είδη οικιακής χρήσης, ρούχα και έπιπλα. Δεν απαιτείται άμεση επαφή με ένα τέτοιο άτομο για μόλυνση (π. χ. χειραψία). Αρκεί να χρησιμοποιήσει το πόμολο της πόρτας στο σπίτι του.
Η μέθοδος της ελμινθικής μόλυνσης μέσω της τροφής είναι ευρέως διαδεδομένη στον ενήλικο πληθυσμό. Η κατανάλωση ανεπαρκώς θερμικά επεξεργασμένου κρέατος γίνεται η αιτία της νόσου. Μπορείτε να μολυνθείτε από ακατάλληλα αλατισμένα, καπνιστά ή κατεψυγμένα ψάρια του ποταμού. Το μολυσμένο, άψογο κρέας αποτελεί κίνδυνο. Υπάρχουν μεγάλοι αριθμοί αυγών ελμινθών σε ανοιχτές δεξαμενές. Εισέρχονται στο ανθρώπινο σώμα εάν καταποθούν κατά λάθος ενώ κολυμπούν ή καταδύονται. Δεν συνιστάται να χρησιμοποιείτε τέτοιο νερό για βράσιμο, διαφορετικά θα πρέπει να το βράζετε για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τα αυγά των σκουληκιών μεταδίδονται με τσιμπήματα εντόμων και στο μέλλον τα παράσιτα θα ζουν κάτω από το δέρμα. Αυτή η μέθοδος μόλυνσης είναι πιο χαρακτηριστική για τα τροπικά υγρά κλίματα. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις εξάπλωσης παρασίτων από έντομα που ρουφούν το αίμα σε άλλα μέρη.
Εκδήλωση μόλυνσης
Τα σημάδια των σκουληκιών στο σώμα μπορεί να εμφανιστούν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές από τη στιγμή της μόλυνσης. Όταν το Ascaris εισέρχεται στο σώμα, τα συμπτώματα εμφανίζονται την τρίτη ημέρα. Τα συμπτώματα μόλυνσης με όλους τους άλλους ελμίνθους γίνονται έντονα μετά από περίπου 3 εβδομάδες.
Δεδομένου ότι αυτή η εισβολή είναι παρασιτική, τα σκουλήκια τρέφονται με τους πόρους του ξενιστή. Τα σημάδια της παρουσίας τους βασίζονται στην απώλεια θρεπτικών συστατικών από τον ανθρώπινο οργανισμό. Η πορεία των παθολογιών (ελμινθίαση) είναι οξεία και χρόνια. Στην οξεία μορφή, η διάρκεια δεν είναι μεγαλύτερη από τρεις εβδομάδες. Συνήθως υπάρχει σύνδεση με παρασιτική προσβολή. Στη χρόνια μορφή, η διάρκεια εκτείνεται σε μήνες, χρόνια, δεκαετίες. Είναι δύσκολο να γίνει σωστή διάγνωση γιατί δεν υπάρχει σχέση μεταξύ της κακής υγείας και της παρουσίας σκουληκιών. Τα συμπτώματα είναι θολά, κατάλληλα για άλλες ασθένειες.
Οι ελμίνθοι ζουν σε διάφορα εσωτερικά όργανα. Ανάλογα με τον τόπο που συσσωρεύονται εμφανίζονται χαρακτηριστικά σημάδια. Μπορεί να υπάρχει πόνος στις αρθρώσεις και τους μύες - αυτό είναι ένα σύμπτωμα ότι τα παράσιτα εντοπίζονται στο αρθρικό υγρό, τις μυϊκές ίνες. Η αρθρίτιδα συχνά διαγιγνώσκεται εσφαλμένα. Σημάδι της παρουσίας σκουληκιών στους πνεύμονες είναι το άσθμα, η πνευμονία, ο επίμονος βήχας που είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί.
Κάθε παράσιτο απελευθερώνει τοξικά απόβλητα κατά τη διάρκεια της ζωής του. Η δράση τους προκαλεί έξαρση χρόνιων παθολογιών, την έναρξη νέων φλεγμονωδών διεργασιών. Στο ρινοφάρυγγα, η ιγμορίτιδα, η ιγμορίτιδα μπορεί να ξεκινήσει, στη στοματική κοιλότητα - στοματίτιδα, στα γεννητικά όργανα, ασθένειες των εξαρτημάτων, τσίχλα.
διάγνωση
Οι σύγχρονες διαγνωστικές μέθοδοι καθιστούν δυνατό τον προσδιορισμό της παρουσίας παρασίτων στο σώμα, τον προσδιορισμό του τύπου, της ηλικίας και του σταδίου ανάπτυξής τους. Αυτό διευκολύνει τους γιατρούς να δημιουργήσουν ένα σχέδιο θεραπείας και επιταχύνει την ανάρρωση ενός ατόμου.
Η ανάλυση κοπράνων δεν μπορεί πάντα να προσδιορίσει μια λοίμωξη. Θα χρειαστεί να κάνετε εξετάσεις πολλές φορές για ακριβές αποτέλεσμα, αλλά τα κόπρανα μπορεί να περιέχουν αυγά όλων των γνωστών ελμινθών. Η ανάλυση του φλεβικού αίματος είναι πιο ουσιαστική. Με το ξύσιμο του πρωκτού, μπορείτε να αναγνωρίσετε έναν αριθμό ελμινθών στο έντερο, για παράδειγμα, ασκαρίδες και σκουλήκια καρφίτσας.
Μια δοκιμασία ανοσοπροσροφητικού ενζύμου με υψηλή ακρίβεια δείχνει την παρουσία ενήλικων σκουληκιών, αυγών στο ανθρώπινο σώμα και την ποικιλομορφία τους. Εάν είναι απαραίτητο, πραγματοποιείται εξέταση των εκκρίσεων του δωδεκαδακτύλου.
Ο γιατρός μπορεί να συστήσει επανάληψη των εξετάσεων για πιο ακριβές αποτέλεσμα. Ένα μόνο αρνητικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να εγγυηθεί την απουσία παρασίτων.
Απαλλαγείτε από τα σκουλήκια
Η θεραπεία του σώματος από έλμινθες πραγματοποιείται από ειδικούς - παρασιτολόγους. Τα σύγχρονα φάρμακα έχουν μια συγκεκριμένη ευρεία και στενή στόχευση διαφορετικών τύπων σκουληκιών. Είναι απαραίτητο να διαπιστωθεί η ακριβής αιτία της νόσου, επομένως η αυτοθεραπεία είναι επιπόλαιη και επικίνδυνη. Τα φάρμακα είναι τοξικά, είναι απαραίτητο να επιλέξετε ακριβώς το φάρμακο που θα είναι αποτελεσματικό έναντι ενός συγκεκριμένου τύπου παρασίτου.
Τα κύρια φάρμακα είναι:
Όλα τα φάρμακα κατά των σκουληκιών έχουν παρενέργειες. Αυτά περιλαμβάνουν ζάλη, ζαλάδα, αδυναμία, πόνο στο στομάχι, ναυτία και άλλα σημάδια χημικής δηλητηρίασης. Τα εντεροροφητικά, για παράδειγμα, ο ενεργός άνθρακας, θα σας βοηθήσουν να απαλλαγείτε από τέτοια αρνητικά φαινόμενα (πάρτε ένα δισκίο ανά 10 κιλά σωματικού βάρους).
Προσφέρονται σταγόνες σκουληκιών. Είναι μια βολική μορφή δοσολογίας που σας επιτρέπει να μετράτε τη δόση με μεγαλύτερη ακρίβεια. Αυτό είναι δύσκολο με τα δισκία επειδή καλύπτονται με ένα προστατευτικό στρώμα που δεν πρέπει ποτέ να σπάσει.
Ο γιατρός θα πρέπει να επιλέξει ποιο μέσο θα θεραπεύσει για να αποφύγει τη δηλητηρίαση. Εξάλλου, δεν αρκεί μόνο να καταστρέψετε τα παράσιτα, πρέπει να αφαιρέσετε τα υπολείμματά τους από το ανθρώπινο σώμα. Εάν συνεχίσουν να παραμένουν στο ανθρώπινο σώμα, θα σαπίσουν και θα απελευθερώσουν τοξίνες στο αίμα. Από εκεί και πέρα, μπορείτε να αρχίσετε να πονάτε ξανά.
Το τελευταίο βήμα στη θεραπεία θα πρέπει να είναι η ανάρρωση. Ολόκληρο το σώμα καταστράφηκε, οι καταστροφικές συνέπειες των τοξινών. Τα ίχνη των κορόιδων τους παρέμειναν εκεί που κινούνταν τα παράσιτα. Η μόλυνση προσκολλάται εύκολα σε αυτά τα αιμορραγούντα τραύματα και αρχίζουν δευτερογενείς ασθένειες. Για να αποφευχθεί μια τέτοια εξέλιξη του συμβάντος, λαμβάνονται ειδικά φάρμακα.
Υπάρχει ένα ειδικό σχέδιο για το τι πρέπει να κάνετε κατά τη θεραπεία μιας παρασιτικής νόσου. Στην αυτοθεραπεία, ο ασθενής δεν περνά από όλα αυτά τα στάδια, επομένως πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό. Οι λαϊκές θεραπείες θα είναι ένα καλό συμπλήρωμα των κλασικών μεθόδων θεραπείας που είναι αποτελεσματικές στην περίοδο αποκατάστασης.
Προληπτικά μέτρα
Τα παράσιτα προκαλούν μεγάλη ζημιά στον οργανισμό. Πρέπει να λαμβάνονται προληπτικά μέτρα ειδικά για άτομα που διατρέχουν κίνδυνο. Η πρόληψη των ναρκωτικών πρέπει να γίνεται την άνοιξη και πριν από τους πρώτους παγετούς. Για να γίνει αυτό, τα ανθελμινθικά λαμβάνονται σε μία μόνο δόση. Είναι καλύτερα να επιλέξετε ένα φάρμακο με γιατρό, ειδικά για τα παιδιά.
Τα υπόλοιπα μέτρα πρόληψης είναι να αποτρέψουν την είσοδο παρασίτων στον οργανισμό. Εάν ο έλμινθος δεν εισέλθει εγκαίρως στο σώμα του ξενιστή, θα πεθάνει. Αποκλείοντας όλες τις οδούς διείσδυσης, ακολουθώντας τους κανόνες καθαριότητας και υγιεινής, μπορείτε να αποτρέψετε τον πολλαπλασιασμό των παρασίτων στον οργανισμό σας.